P
Jak Pycha.
Pycha człowieka jest naturalna. Człowiek chce zaistnieć, nabiera prędkości i nagle rozświetla się jego byt, zapomina się i próbuje to wszystkim przypominać. Ale czy zawsze, może niekoniecznie, w miarę jak byt swój się coraz silniej buduje na fundamentach duchowych a coraz mniej na ludzkich podstawach. Nadzieja na przemienianie się w nieskończoność, aż do bycia w pełni gotowym do przejścia. Ale wydaje mi się, że pycha może wrócić o każdej porze i dnia.

W
Jak wiara.
Jakie to zbawienne uczucie posiadać wiarę, wierzyć w coś co jest wielką niepoznaną rzeczywistością, tajemnicą wyczekującą na człowieka. W wierze w człowieku dopiero wszystko zaczyna się integrować, czynić go pełniejszym, zdecydowanym, coraz silniej i lepiej rozumiejącym istotę wiary ale też i przede wszystkim celu wiary. Dla katolika, wiara staje się wszystkim, wizją, całym objawieniem. Ściąganiem rzeczywistości niebiańskiej już tutaj na ziemię. Do tego wiara jest czymś dynamicznym co trzeba nieustannie stosować i żyć i przyjmować i odnawiać. Czy istnieje człowiek bez wiary, tak naprawdę to chyba nie, chociażby nie wiadomo jak odległa ta wiara mogła być to chyba nie ma takiego człowieka.